نقش محافظتی ژل رویال در برابر آسیب های بافتی ناشی از فنیل هیدرازین در روده کوچک موش: ارزیابی مورفومتریک

زمینه و هدف: فنیل هیدرازین به عنوان یک ترکیب همولیتیک شناخته شده، موجب سمیت در سطوح مختلف در بافت های متعدد میگردد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثرات محافظتی احتمالی ژل رویال در برابر آسیب های بافتی ناشی از فنیل هیدرازین در روده کوچک موش انجام شد.

روش بررسی: در این مطالعه تجربی، موش های نر بالغ به صورت تصادفی به چهار گروه هشت سری تقسیم شدند. دو گروه از موش ها فنیل هیدرازین را ( به میزان 60 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) به صورت داخل صفاقی هر 48 ساعت به مدت 35 روز دریافت کردند. به یک گروه، ژل رویال ( به میزان 100 میلی گرم بر کیلوگرم) به صورت خوراکی 4 ساعت قبل از فنیل هیدرازین داده شد. گروه سوم تنها ژل رویال را دریافت کردند و گروه چهارم نیز به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. 24 ساعت پس از آخرین تیمار، قسمت های مختلف روده کوچک جدا گردید، سپس مقاطع بافتی تهیه و بررسی ها کمی مورفومتریک انجام گرفت. جهت مقایسه بین گروه ها از آنالیز واریانس یک طرفه و تست های مقایسه ای چند گانه توکی استفاده شد. سطح معنی داری، p<0/05 در نظر گرفته شد.

یافته ها: در این مطالعه فنیل هیدرازین باعث کاهش معنی داری در عمق کریپت های دوازدهه، میزان پراکندگی سلول های جامی شکل پرز های ایلئوم، عرض پرز های دوازدهه و ژژنوم و طول پرز های هر سه قسمت روده کوچک شد. تجویز همزمان ژل رویال تا حدودی تغییرات مشاهده شده در فراسنجه های فوق را بهبود بخشید.

نتیجه گیری: باتوجه به نتایج این مطالعه، به نظر میرسد ژل رویال به عنوان یک مهارکننده رادیکار آزاد میتواند سمیت روده ای ناشی از فنیل هیدرازین را در موش کاهش دهد.