اثر ژل رویال بر میزان سلول کشی سلول های تک هسته‌ای خون محیطی و سلول سرطانی رده K562

زمینه و هدف: ژل رویال که به وسیله زنبورهای کارگر ترشح می‌شود، دارای فعالیت‌های زیستی مختلفی در سلول‌ها و بافت‌های بدن می‌باشد. هدف این مطالعه بررسی تأثیر ژل رویال بر سلول‌های تک هسته‌ای خون محیطی و سلول سرطانی رده K562 بود.

روش بررسی: در این مطالعه تجربی که بر روی سه نفر داوطلب به طور جداگانه و با سه بار تکرار صورت گرفت، سلول سرطانی K562 (104سلول) و سلول تک هسته‌ای خون محیطی (PBMC (105سلول)) باغلظت‌های متفاوت از ژل رویال (5، 10، 25، 50 و100 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر) به طور جداگانه و در شرایط استاندارد برای مدت‌ زمان 48 و 72 ساعت کشت داده شد. سپس میزان کشندگی آن برسلول‌های PBMC و سلول سرطانی K562 با روش MTT (Tetrazolium Dye-Reduction Assay) بررسی شد. هم‌چنین تعداد سلول‌های زنده PBMC که به مدت 48 ساعت با ژل رویال مواجه شده بودند، با رنگ‌آمیزی تریپان بلو بررسی شدند. داده‌ها با آزمون آماری آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شدند.

یافته‌ها: ژل رویال بر روی سلول‌های PBMC تأثیر کشندگی نداشت ولی بر روی سلول‌های سرطانی رده K562 در رقت‌های 50 و 100 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر با افزایش میزان سلول کشی سلول‌های سرطانی همراه بود. هم‌چنین در رقت‌های 10 و 25 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر سبب افزایش تعداد سلول‌های زنده PBMC شد.

نتیجه‌گیری: با توجه به عدم کشندگی ژل رویال بر روی سلول‌های PBMCو افزایش میزان زنده مانی این سلول و هم‌چنین افزایش میزان کشندگی آن بر روی سلول‌های سرطانی در آینده پتانسیل‌های درمانی آن به عنوان کاندیدای بالقوه برای مطالعات بیشتر در درمان سرطان خون می‌تواند بررسی شود. واژه‌های کلیدی: ژل رویال، K562 ، سلول‌های تک هسته‌ای خون محیطی.