تاثیر ژل رویال بر میزان سیتوتوکسیتی سلولهای تک هسته ای خون محیطی علیه سلولهای اریترولوسمی

سابقه و هدف: ژل رویال که توسط زنبور های کارگرد ترشح میشود، دارای فعالیت های زیستی مختلفی در سلول ها و بافت های بدن میباشد. در این مطالعه تاثیر ژل رویال بر سلول های تک هسته ای خون محیطی و رویارویی این سلولها با سلول سرطانی K562 مورد بررسی قرار گرفته است.

مواد و روشها: در این مطالعه تجربی، سلول (PBMC 106) انسانی با غلظت های متفاوت از ژل رویال (5، 10، 25 میلی گرم بر میلی لیتر) به طور جداگانه و در شرایط استاندارد برای مدت زمان 72 ساعت کشت داده شد. سپس در تست Anexin PI (فلوسایتومتری) تاثیر ژل رویال بر میزان سلول کشی سلولهای PBMC، علیه سلولهای سرطانی K562 مورد ارزیابی و سنش قرار گرفت. در این آزمایش از آزمون آنالیزی واریاس نیز به منظور ارزیابی اختلاف بین گروه ها استفاده شد.

یافته ها: در تست Anexin PI (فلوسایتومتری) و مجاور سازی رقت های مشخصی از این ژل، با سلول های PBMC و رویارویی این سلولها با سلولهای سرطانی ما شاهد افزایش میزان آپوپتوز و سلول کشی سلولهای سرطانی، نسبت به گروه کنترل بودیم.

استنتاج: با توجه به افزایش میزان آپوپتوز سلولهای سرطانی مواجه شده با سلولهای PBMC که با ژل رویال رو به رو شده اند میتوان نتیجه گرفت که ژل رویال میتواند در تقویت سیستم ایمنی بر علیه سلولهای سرطانی و نابودی بیشتر آنها مؤثر واقع شود.