عسل گون گز سفیر (1350 گرم)

نام اصلی آن گون گزی و نام های محلی آن گون گز، گز انگبین و گزانگبین خوانسار است و گیاهی چندساله، خودرو و با ساقه های چوبی است. شکل رویشی آن جزو گیاهان بوته ای خاردار است. فرم درختچه به صورت قیفی وارونه است و سر قیف به ریشه ختم می شود. ساقه ها با سرشاخه کرک دار که گل هایی به رنگ سفید متمایل به زرد روی آن قرار دارند و هر دو پایه گل بر روی یک نهنج کرکدار است. بیشینه بلندی درختچه و قطر تاج آن به ترتیب 3/1 و 7/3 متر اندازه گیری شده است.

گون گزی نخستین بار در سال 1870 از کوه های جنوب غربی ایران توسط «هاس کنخت» جمع آوری شد و توسط Boissier به عنوان یکی از گیاهان صمغ زا شناسایی شده و به صورت علمی Astragalus adscendens نام گذاری گردید.

اهمیت گون گزی بیشتر به خاطر تولید نوعی ماده شیرین به نام «گزانگبین» است و در منابع مختلف تحت عناوین گز خوانسار، انگبین گون، ترنجبین اصفهان و شهد پارسی نام برده شده است.

انگبین گون از نظر شیمیایی نوعی مان (manna) محسوب می شود که توسط حشره پسیل گز از خانواده Psyllidae با نام علمی Cyamophila astragalicola که قبلا C.dicora نام برده می شد و در اثر تغذیه درختچه گون گزی تولید می شود.

بیشترین مصرف انگبین گون از گذشته تا کنون، در تولید گز معروف اصفهان بوده است.

رنگ عسل گون گز زرد طلایی، متوسط رس می باشد. این مورد در قیمت عسل گزانگبین تاثیرگذار می باشد و باید هنگام خرید عسل گزانگبین به آن توجه کنید.

این گونه پراکندگی جغرافیایی به وسعت زاگرس دارد و در استان های آذربایجان غربی (بخش های جنوبی)، کردستان، ایلام، لرستان، چهارمحال و بختیاری، جنوب اصفهان و کهکیلویه و بویراحمد پراکنده است. البته بیشترین سطح رویش در استان های اصفهان و لرستان است. رویشگاه اصلی این گونه، کشور ایران معرفی شده است. البته وجود محدود آن در عراق نیز گزارش شده است.

گون گزی یکی از گونه های مرتعی زاگرس مرکزی می باشد و تنها در استان اصفهان بالغ بر 200 هزار هکتار گون گزی رویش دارد. رویشگاه طبیعی گون گزی در منطقهفریدون شهر اصفهان، یکی از مهمترین مناطق رویشی این گیاه می باشد. لازم به ذکر است گون گزی یکی از مهمترین گونه های مهم مولد شهد در منطقه زاگرس مرکزی است و جذابیت بسیار زیادی به لحاظ شهد برای زنبور عسل دارد.

روش های مختلفی برای مصرف عسل گون گز سفیر وجود دارد که بهترین آنها برای تاثیرگذاری و جذب کامل و بهتر و سریع تر این دو روش ساده هستند:

• روش اول: یک قاشق غذاخوری عسل گون گز را در مقداری آب با دمای معمول حل کرده (توجه کنید که عسل با آب خنک یا خیلی سرد حل نمیشود) و کمی آبلیموی تازه و یکی از عرقیات مفرح (گلاب، بیدمشک و بهارنارنج) نظیر گلاب را به آن اضافه کرده و میل کنید.
• روش ساده دوم مصرف عسل گزانگبین مکیدن با لیسیدن ساده یک قاشق غذاخوری عسل طبیعی بصورت تدریجی است چرا که فضای دهان بعلاوه مویرگ های زیر زبان یکی از بهترین و سریعترین ورودی های ریز مغذی ها در بدن هستند و جذب کاملی صورت خواهد گرفت.

عسل طبیعی و همین طور عسل گون گز یا عسل گزانگبین هیچ منع مصرف خاص و خطرناکی ندارد و برای همگان قابل استفاده بوده و مزایای بیشمار آن ضامن سلامت و طول عمر و کیفیت بالای زندگی خواهد بود ولی در این میان باید به چند نکته هنگام خرید عسل گزانگبین دقت کرد.

یک منع مصرف عمومی و مشخص برای کودکان زیر دو سال وجود دارد. دلیل این توصیه پزشکی وجود اسپور “باکتری کلستریدیوم بوتولینوم” در بعضی عسل ها است. دستگاه گوارش کودکان تا سن دو سالگی به طور کامل توسعه نیافته و به اندازه کافی اسیدی برای کشتن اسپورهایی که با مصرف عسل طبیعی وارد دستگاه گوارش می شوند ندارند.

از این رو این اسپورها در روده کودک رشد می کنند و باعث تولید سمی می شوند که سبب مسمومیت غذایی در نوزادان به نام بوتولیسم نوزاد می شود. البته اسپور این باکتری در موارد کمی از عسل ها مشاهده شده است و یک نوع مسمومیت غذایی نادر است.