درمان پارکینسون

در سال ۲۰۱۲، مقاله‌ای با عنوان «زهر زنبور، از سلول‌های نوروبلاستومای انسانی SH-SY5Y در مقابل مرگ سلولی آپوپتوتیک ناشی از ۱-متیل-۴-فنیل‌پریدینیوم محافظت می‌کند» توسط آ. دو و همکارانش از مرکز تحقیقات علمی طب سوزنی و گذرگاه‌های انرژی بدن در کره جنوبی انجام شد. نتایج این تحقیق نشان دادند که اثر ضد مرگ سلولی زهر زنبور به واسطه سیگنال‌دهی بقای سلولی مسیر PI3K/Akt بوده است.

در سال ۲۰۱۳، تحقیق «زهر زنبور و یکی از اجزای آن، آپامین، به عنوان یک عامل محافظت عصبی در مدل موشی بیماری پارکینسون» توسط آلوارز-فیشر و همکارانش از مرکز تحقیقات عصب‌شناسی دانشگاه پیِر و ماری کوری، دپارتمان آزمایش‌های درمانی در زمینه تجزیه نورونی در پاریس انجام شد.

این تحقیق نشان داد که «زهر زنبور نوعی حفاظت دائم در یک مدل حیوانی مبتلا به روند فرسایشی حاد بیماری پارکینسون، ارائه می‌دهد. هرچند، آپامین تنها بخشی از این اثرات محافظتی را بازسازی می‌کند، که نشان دهنده این است که سایر اجزای زهر زنبور، عملکرد محافظتی این پپتید را تقویت می‌کنند».

در سال ۲۰۱۴، مقاله‌ای با عنوان «طب سوزنی با استفاده از زهر زنبور نویدبخش بیماران مبتلا به پارکینسون است» منتشر شد. بر اساس این تحقیق، طب سوزنی می‌تواند از طریق افزایش جریان و انتقال دوپامین، در درمان بیماری پارکینسون مفید باشد. همچنین اظهار شده است که مزیت‌های L-dopa را تقویت نموده و اثرات شدید بیماری را کاهش می‌دهد.

این تحقیق شامل ۳۵ بیمار مبتلا به پارکینسون بود که در تحت درمان دوز ثابت دارویی به مدت حداقل یک ماه بودند. این افراد بصورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند: طب سوزنی، طب سوزنی همراه با زهر زنبور و گروه شاهد. درمان بوسیله طب سوزنی همراه با زهر زنبور، شامل تزریق زهر زنبور بصورت زیرجلدی در یک نقطه طب سوزنی می‌شود. طب سوزنی شامل ورود سوزن‌ها به درون ۱۰ نقطه طب سوزنی با عمق ۱/۰ تا ۵/۱ سانتیمتر می‌شود. سوزن‌هایی که به مدت ۱۰ ثانیه، با سرعت ۲ هرتز چرخانده شده و سپس یه مدت ۲۰ دقیقه در همان محل فرورفتگی نگه داشته می‌شوند. این درمان به مدت ۸ هفته و بصورت دو بار در هفته تکرار شد.