در طبیعت آنها گاهی در فضای باز لانه می کنند. اما بشر آنها را متقاعد کرده است که در کندو زندگی کرده و عسل را آنجا ذخیره کنند. قلب همه ی کندوها ملکه زنبورعسل است. او فقط کمی از سایرین بزرگتر می باشد. ملکه، مادر همه ی زنبورهای کندو است.
در بهار وقتی ذخیره ی غذایی کم می شود، کارگران سخت مشغول به جمع آوری گرده می شوند. آنها برای مطلع ساختن یکدیگر از جای پرمحصولترین گل ها روش های ویژه ای دارند. این روش رقص لرزشی (رقص زنبورها) نامیده می شود.
این زنبور که تازه از یک منبع شهد جدید برگشته است، تصمیم دارد که سایرین را از این موضوع مطلع کند. او اول همه زنبورها را جمع می کند. و سپس از روی پشت آنها حرکت کرده و شکمش را همزمان میلرزاند. اکنون که او توجه ها را به خودش جلب کرده است، رقصش را با استفاده از حرکات رمزی شروع می کند تا به بقیه کارگرها راز اکتشافش را بگوید.
او در طول انجام رقص لرزشی[1] به مسیر منبع شهد اشاره می کند. تکان طولانی تریعنی گل بیشتر، وزاویه ای که او به آن سمت میرقصد، به آنها جهت گل را نسبت به خورشید نشان میدهد. راهنمایی های او به طرز فوق العاده ای درست هستند و محل منبع شهد را دقیقاً مشخص می کنند.
تعدادی از زنبورهای کارگر بلافاصله عازم سفر شده تا این مکان را پیدا کنند. در یک فصل کوتاه کارگرهای کلونی به بیش از500 ملیون گل سرمیزنند و حدود 90 کیلوگرم عسل تولید خواهند کرد، که در طول زمستان پیش رو که درآن دیگر شهدی وجود ندارد، کل کلنی را تامین خواهد کرد.
[1] Waggle: حرکات ریز و سریع به طرفین و بالا و پایین
منو
