طب سنتی و عسل

چکیده :
بر اساس نوشته های تاریخی بجامانده می توان فهمید که اهمیت عسل در طب قدیم به مراتب بیشتر از حال حاضر بوده است.
طب سنتی و عسل

بر اساس نوشته های تاریخی بجامانده می توان فهمید که اهمیت عسل در طب سنتی به مراتب بیشتر از حال حاضر بوده است.محمد ابن زکریای رازی (932-864 میلادی) پزشک و شیمی دان ایرانی، پماد ساخته شده از آرد و سرکه عسل را برای درمان بیماری های پوستی و آسیب های عصبی ورزشی تجویز می نموده است.

طب سنتی و عسل

درمان بیماری ها با عسل

رازی در کتاب الحاوی که به عنوان دانشنامه پزشکی تا قرن هجدهم در اروپا تدریس میشده است، عسل را برای درمان بیماری های لثه توصیه نموده و عنوان کرده است که برای سالم نگه داشتن دندان ها ترکیب عسل و سرکه بصورت دهانشویه روزانه استفاده شود و مسواک زدن دندان ها با این ترکیب بصورت روزانه باعث سفید شدن دندان ها می شود.

هم چنین اشاره ای به فساد ناپذیری عسل داشته که می توان از عسل برای حفظ اجساد استفاده کرد. ابوعلی سینا پزشک نامدار ایرانی (1037-980 میلادی) در رساله پزشکی خود، قانون (قانون در طب) که به عنوان مرجع علمی پزشکی عرب و اروپا تا قرن 17 تدریس میشده است، عنوان کرده است که مصرف عسل برای افزایش طول عمر، فعالیت بدنی مناسب در پیری و حفظ جوانی مفید است.

پیشنهاد مطالعه:

عسل و ورزشکاران

طب سنتی و عسل

ریشه کن کردن بیماری و درد با عسل در طب سنتی

ابن سینا در کتاب قانون به افراد بالای 45 سال مصرف مداوم عسل و گردوی کوبیده شده را توصیه می کند. از ترکیب عسل و آرد جهت التیام زخم بهره می برده و برای درمان بیماری های ریه و مراحل اولیه سل از ترکیب عسل و گلبرگ های گل سرخ استفاده می کرده است.

مصرف عسل جهت در مان بی خوابی، افزایش حافظه، تقویت قوای بدنی، افزایش اشتها و مقاومت بدن به بیماری ها و ریشه کن کردن بیماری و درد از دیگر توصیه های این پزشک حاذق ایرانی بوده است. در دیگر کتب طب سنتی صدها نسخه دارویی ترکیب با عسل ارائه شده است که نشان دهنده اهمیت بالای عسل در طب سنتی و قدیم میباشد.

3 پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *