روش نگهداری ژل رویال + پاسخ به 16 پرسش در مورد آن

ژل رویال یک ماده حساس و پر ارزش است که برای حفظ خواص غذایی و دارویی آن باید تحت شرایط مناسبی نگهداری شود. اگر نحوه نگهداری ژل رویال بدرستی رعایت نشود، می‌تواند بر روی کیفیت، اثرات مفید و خواص دارویی آن تاثیر بگذارد.

ژل رویال عمر نگهداری ژل رویال و ذخیره سازی محدودی دارد و بصورت ژله ای و غلیظ است که رنگ روشن آن مایل به زرد است و این رنگ زرد با توجه به گزارشات علمی و تجربی با گذشت زمان در دوره ی نگهداری آن پررنگ تر می شود. ژل رویال بوی ترش تند و قوی دارد و طعم آن ترش و شیرین و مایل به اسیدی است و پس از خوردن آن روی زبان و در ناحیه گلو احساس سوزش می کنید.

نشانه های ظاهری گفته شده مهمترین معیار کیفیت ژل رویال می باشد. ژل رویالی که تازه و مربوط به سال جاری نباشد و یا بصورت مناسبی ذخیره و نگهداری نشده باشد دارای رنگ تیره تر و بوی فساد و ماندگی می دهد. برای حصول بهترین کیفیت و حفظ آن ژل رویال باید حتما فریز شود.

ژل رویال با توجه به میزان آب یا رطوبت اولیه و سن ژل، زمانی که در دمای اتاق یا در قسمت پایین یخچال نگهداری می شود به آرامی شروع به غلیظ تر شدن می کند. این میزان افزایش غلظت به نظر می رسد که به افزایش اجزای نیتروژنه ی غیر قابل حل همراه با کاهش نیتروژن قابل حل و آمینو اسید های آزاد در آب ژل رویال مربوط باشد.

این تغییرات ظاهرا بواسطه ی فعالیت های آنزیمی و تداخل بین لیپید و پروتیین ادامه پیدا می کند. گفتنی است هیچ استانداردی برای ژل رویال وجود ندارد در حالیکه تا به حال بعضی کشورها مثل برزیل بلغارستان ژاپن اسکاتلند و اروگویه استانداردهای ملی داخلی برای خودشان ایجاد کرده اند.