نحوه تعیین کیفیت جینسینگ و تعیین عمر این گیاه دارویی

جینسینگ مسلماً یکی از شناخته شده ترین گیاهان دارویی چینی است، با این حال این کلمه معمولاً برای اشاره به بسیاری از گیاهان مختلف در آسیای شرقی و دیگر مناطق دنیا استفاده می شود. برخی با تفاوت های جزئی و برخی دیگر با تفاوت و عملکردهای کاملاً متفاوت. بیایید نگاهی به تمام “جین سینگ ها” و تفاوت های بین آنها بیندازیم.

خانواده پاناکس و جینسینگ واقعی

نام جینسینگ گونه “پاناکس” از یونانی گرفته شده است و به معنای “درمان همه چیز” یا نوش دارو است و در این جنس گونه های مختلفی وجود دارد که در طب چینی مورد استفاده قرار می گیرد.

1_ جینسینگ رن شن / جینسینگ چینی و کره ای

Panax ginseng نام گیاه شناسی این گیاه چند ساله برگریز با ریشه گوشتی ضخیم است. بومی آن عمدتاً در شمال چین و کره است که در امتداد رشته کوهی که بین آن کشورها تقسیم شده رشد می کند. ریشه ها حداقل به مدت 5 سال قبل از آماده شدن برای برداشت رشد می کنند. نام چینی، رن شن، به معنای “ریشه مرد” برای ظاهر گاهی شبیه به انسان ریشه است.

رن شن که برای پزشکان TCM به عنوان قوی ترین گیاه تونیک Qi شناخته می شود، به طور قدرتمندی چی اولیه یوان را در هر پنج اندام یین تقویت می کند. به ویژه طحال و ریه چی را تقویت می کند، برای قلب مفید است و شن را آرام می کند. همچنین یین را تقویت می کند و مایعات بدن تولید می کند. از طریق تونیفیک قوی چی، رن شن نیز تأثیر قوی بر خون دارد. خون تولید می کند، به آرامی حرکت صحیح خون را تشویق می کند و خونریزی را کنترل می کند.

Ye Shan Shen یا “جین سینگ کوهستانی وحشی” شکلی است که در حال رشد وحشی است و قوی ترین آن در نظر گرفته می شود. با این حال، اکنون آنقدر کمیاب است که برداشت آن بسیار پرهزینه (و از نظر زیست محیطی غیرمسئولانه) است، بنابراین فقط در شدیدترین موارد کمبود یا فروپاشی Qi استفاده می‌شود. این ریشه ها ممکن است بیش از 10 سال قبل از برداشت رشد کنند

2_ جینسینگ شنگ شای شن

شنگ شای شن یا “جین سینگ تازه خشک شده” که به نام جینسنگ سفید نیز شناخته می شود، برای تقویت همزمان چی و تغذیه مایعات یین بهترین است و اغلب در چین به عنوان جایگزینی برای شی یانگ شن استفاده می شود (اطلاعات زیر).

پس از برداشت، آن را تمیز می کنند، ریشه ها را جدا می کنند و روی قفسه های خشک کن داخلی خشک یا خشک می کنند. خشک کردن داخل خانه ترجیح داده می شود، زیرا خورشید ممکن است ریشه را به رنگ زرد کم رنگ جذاب سفید کند، اما ممکن است اقدامات درمانی را نیز کاهش دهد.

3_ جینسینگ بای شن

بای شن “جین سینگ سفید” یا تانگ شن “جین سینگ شکر” ریشه هایی هستند که با سوزن در امتداد کل ریشه سوراخ می شوند، در آب شکر خیس می شوند، سپس خشک می شوند یا مرطوب می شوند. برخی از منابع می گویند که بهتر است از آنها برای کمبود خفیف Qi و یین، به ویژه در طحال و معده استفاده شود. با این حال، این «ریشه شکر سفید» از ریشه‌های کوچک‌تر پایین‌تر که اساساً با آب قند پر شده است، ساخته شده است. 

خیساندن در آب قند در واقع برخی از جین سنوزیدها را از بین می برد و آنها را خوشمزه تر می کند، اما از نظر درمانی ضعیف تر می شود. این منابع آنها را در بهترین حالت یک میان وعده کمی مقوی و آماده می دانند و توصیه می کنند اگر کسی می خواهد شنگ شای شن بخرد، بررسی دقیق تری داشته باشد زیرا گاهی اوقات به هر دو به عنوان “جینسنگ سفید” گفته می شود.

هونگ شن یا جینسنگ قرمز گرمتر است و برای کمبود چی و یانگ بهترین است. با حرارت دادن و بخار دادن پردازش می شود. نویسندگان Dennis V. C. Awang، PhD، FCIC و Michael Z. C. Li، MD, MSc در “مواد تشکیل دهنده فعال دارویی ریشه جینسینگ سفید و قرمز” بیان می کنند که “فرآیند بخاردهی همچنین جین سنوزیدهای اصلی را به مشتقات نیمه گلیکوزیله تبدیل می کند که فعالیت ضد سرطانی را افزایش داده اند. (به عنوان مثال، جین سنوزیدهای Rg3، Rg5، و Rh2). جینسینگ کره ای به طور کلی به این روش پردازش می شود که گفته می شود این گیاه را قوی تر می کند.

شن ژو، “سبیل جینسینگ” یا ریشه ریشه در مقایسه با ریشه های اصلی و جانبی اثر تقویت کنندگی کمتری دارد. با این حال، مطالعات مختلف ذکر کرده‌اند که اغلب ریشه‌چه‌ها دارای سطوح بسیار بالاتری از جین‌سنوزیدها نسبت به ریشه‌های اصلی هستند و به دنبال عصاره‌های استاندارد شده جینسوزیدها هستند.

4_ جینسینگ دونگ یانگ شن / جینسنگ ژاپنی

این در واقع یک زیرگونه است که به عنوان Panax ginseng japonica شناخته می شود، اما به دلیل محیط رشد متفاوت در ژاپن، اثرات درمانی متفاوتی دارد. در ترجمه به “ریشه شرقی”، اقدامات آن بیشتر شبیه به شی یانگ شن / جینسنگ آمریکایی است، نه به اندازه رن شن / جینسنگ چینی.

همچنین یک زیرگونه Panax ginseng vietnamensis وجود دارد که اخیراً در مرکز ویتنام رشد می کند و به عنوان یک گونه گیاه شناسی جدید در نظر گرفته می شود. بر اساس تحقیقات انجام شده در سال 2000، “در طب سنتی قبایل تپه ای به منظور ضد خستگی و نجات زندگی استفاده می شود.”